در اکثر خشونت هایی برای زنان و دختران اعمال می شود، آزار ها از سوی يکی از بستگان يا نزديکان خود آن ها انجام می شود. مسئله خشونت عليه زن احتمالا يکی از فراگير ترين موارد نقض حقوق بشر در دنيای امروز است که زندگی ها را ويران و سدی برای رشد و پيشرفت جوامع ايجاد می کند.
اگر زنان و دختران در یک جامعه احساس ناامنی کنند باعث کمتر شدن فعالیت آن ها در جامعه می شود که موضوع نیز باعث می شود تا جامعه نیمی از نیرو خود را از دست بدهد و نتواند از تخصص های مختلف بانوان در شغل های مختلف و جایگاه ها مختلف استفاده کند.
آمار و ارقام به دست آمده از خشونت عليه زنان، تصوير وهم انگيزی را از پيامد های اجتماعی و سلامتی ترسيم می کند.
بر اساس تحقيقاتی که در سراسر جهان انجام گرفته، نيمی از زنانی که به قتل رسيده اند، به دست همسران يا شريکان پيشين زندگی بوده است.
خشونت يکی از دلايل عمده مرگ و از کار افتادگی جسمی برای زنان، ميان سنين پانزده تا چهل و چهارسال است. در يک بررسی تحقيقاتی که در سال ۱۹۹۴، بر اساس اطلاعات بانک جهانی انجام شد، از ميان ده عامل برگزيده شده ای که زندگی زنان در اين رده سنی را تهديد می کند، ميزان مرگ به دليل تجاوز جنسی و خشونت، بالاتر از ميزان مرگ بر اثر سرطان، تصادفات اتومبيل، جنگ و يا ابتلاء به بيماری مالاريا بوده است.
علاوه بر اين، چندين مطالعه تحقيقاتی ديگر ارتباط رو به رشد ميان خشونت، و ابتلاء به ويروس اچ آی وی و بيماری ايدز را آشکار کرده است. خشونت عليه زن موجب تضعيف افراد، خانواده ها و جوامع و مانع رشد و توسعه اقتصادی کشور ها می شود.
خشونت خانگی و توسط همسر يا شريک زندگی
خشونت خانگی، توسط همسر يا شريک زندگی شامل حملات جسمی و جنسی عليه زنان در منزل، توسط يکی از افراد خانواده يا شريک زندگی او می باشد.
از ميان ده کشوری که در سال ۲۰۰۵ مورد مطالعه و بررسی سازمان جهانی بهداشت و سلامتی قرار گرفتند، بيش از پنجاه درصد زنان در بنگلادش، اتيوپی، پرو و تانزانيا در خانه و توسط همسران خود مورد خشونت جسمی و جنسی قرار گرفته اند.
بالا ترين اين ارقام ازکشور اتيوپی بود که در آنجا اين رقم هفتاد و يک درصد گزارش شده است. تنها در ژاپن با کمتر از بيست درصد، پايين ترين رقم سوء استفاده و آزار جسمی زنان گزارش شده است.
يک گزارش قديمی تر از سوی سازمان جهانی بهداشت و سلامتی، ميزان زنانی را که در بريتانيا مورد خشونت خانگی قرار می گيرند سی درصد و در آمريکا بيست و دو درصد گزارش داده بود.
بر اساس تحقيقاتی که در سراسر جهان انجام شده است، نيمی از زنانی که به قتل رسيده اند به دست همسران يا شريکان پيشين زندگی خود کشته شده اند.
زنان اکثرأ به دست مرد هايی که از پيش می شناسند، از جمله به وسيله اسلحه، آتش سوزی و يا زير ضرب و جرح جسمی کشته می شوند.
بر اساس يک گزارش سازمان يونيفم که در فاصله سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۵ ميلادی تهيه شد، از ميان يک هزار ۳۲۷ مورد خشونت عليه زنان در افغانستان، سی و شش تن به قتل رسيده بودند. در شانزده مورد ( ۶/۴۴درصد)، آنها به دست همسران خود کشته شده بودند.
کمبود خدمات موجود، تعصب ناموسی و ترس، از عوامل اصلی عدم دريافت کمک برای اين زنان است. اين امر توسط تحقيقاتی که سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۰۵ ميلادی، بر اساس اطلاعات به دست آمده از سوی ۲۴ هزار زن در ده کشور تهيه شده بود، به تاييد رسيد.
بر اساس اين بررسی، بين ۵۵ تا ۹۵ درصد زنانی که مورد سوء استفاده جنسی و جسمی همسران خود قرار گرفته بودند، هرگز برای دريافت کمک به سازمان های کمکی، پناهگاه های ويژه زنان و يا پليس مراجعه نکرده بودند.
قتل های ناموسی
در بسياری از کشورها، زنانی که يا مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند، يا پيش از ازدواج با فردی رابطه جنسی برقرار کرده اند و يا به ارتکاب خيانت جنسی متهم شده اند، توسط خانواده های خود به قتل می رسند.
خانواده ها که اين گونه رفتار ها را بی عفتی می دانند، با قتل زنان و فرزندان شان به عبارتی دامان لکه دار شده خانواده خود را از آلودگی می زدایند.
بر اساس آمار موسسه جمعيت شناسی سازمان ملل متحد، شمار گسترده قتل های ناموسی در جهان سالانه به پنج هزار نفر می رسد.
بر اساس گزارش ويژه سال ۲۰۰۲ سازمان ملل، بيشترين تعداد قتل های ناموسی در کشورهای پاکستان، ترکيه، اردن، سوريه، مصر، لبنان، ايران، يمن، مراکش و ديگر کشورهای خليج مديترانه انجام می شوند.
اين اقدام ميان جمعيت مهاجرين در کشورهايی نظير آلمان، فرانسه و بریتانيا نيز مشاهده می شود. البته اين نوع خشونت تنها در کشورهای اسلامی رخ نمی دهد، بلکه در برزيل نيز مواردی بوده است که قتل يک زن توسط همسرش به اتهام ارتکاب خيانت قابل قبول واقع شده.
بر اساس يک گزارش دولتی در سال های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۳ ميلادی، ۴ هزار زن و مرد پاکستانی به علت ارتکاب خيانت جنسی يا به عبارتی زنا کشته شده اند، اما تعداد زنان مقتول بيش از دو برابر تعداد مردها بوده است.
در مطالعه ای که پيرامون قتل زنان در اسکندريه مصر صورت گرفت، ۴۷ درصد زنان پس از آنکه مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بودند، به دست بستگان نزديک خود کشته شدند. در اردن و لبنان، ۷۰ تا ۷۵ درصد مرتکب شدگان اين قتل ها را برادران اين زن ها تشکيل می دهند.
قاچاق زنان و دختر ها
قاچاق زنان شامل ربودن، انتقال و اسارت زنان با توسل به تهديد، ظلم و زور برای استفاده کاری، بندگی و بردگی از آنها می شود.
افراد در بخش های گوناگون اجتماعی به صورت غير رسمی برای کار اجباری در منازل، مزارع، کارخانه ها، فحشا و يا گدايی در خيابان ها به کار واداشته می شوند.
