آلودگی هوا مضرات زیادی دارد که فقط در ضرر های جسمی و بیماری های ریوی خلاصه نمی شود. اثرات آلودگی هوا به طور ناخواسته می تواند رو اخلاق و مدل رفتاری نیز تأثیر گذار باشد.
بنیاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی تلاش کرده تا در این مقاله این موضوع را برای شما توضیح دهد.
کاهش سطح اکسیژن
کاهش سطح اکسیژن سبب بروز خستگی مداوم شده و این خستگی در درازمدت خلق و خوی انسان را افسرده خواهد کرد.
آلودگی هوا به دلیل ضرات سمی که در درون آن وجود دارد میزان اکسیژن را کم می کند، یعنی وقتی ما نفس می کشیم مقدار زیای آلودگی را بجای اکسیژن تنفس می کنیم و میزان اکسیژن کمتر از چیزی است که باید باشد.
این آلودگی که ما وارد بدن خود می کنیم به مرور زمان مشکلات زیادی را برای ما ایجاد می کند، مشکلات تنفسی و ریوی که جزو معروف ترین این مشکلات است و تقریبا همه از آن ها با خبر هستند، اما شاید کمتر کسی خبر داشته باشد که این آلودگی می تواند بر خلق و خوی ما نیز تأثیر بگذارد.
وقتی میزان اکسیژن در هوایی که ما تنفس می کنیم کم باشد و به جای آن آلودگی تنفس کنیم، باعث احساس خستگی مداوم در بدن ما می شود که این احساس به مرور زمان باعث افسردگی در ما خواهد شد.
آثار و نتیاج آلودگی هوا
آثار و نتایج آلودگی هوا به دو دسته تقسیم می‌شود: اول اینکه تاثیر این آلودگی بر بیماران مبتلا به اختلالات روانی است ، که با تشدید آسیب های روحی همراه بوده و در حقیقت مشکلات پیش زمینه ای را تقویت می کند. دوم، نتایج این آلودگی بر گروه‌های جمعیتی سالم است که سبب بروز شماری از آسیب های روحی می شود.
به عبارت ساده تر، آلودگی هوا می تواند باعث شدید تر شدن بیماری افرادی که دچار اختلالات مغزی و روانی هستند بشود و همچنین باعث ایجاد زمینه های بیماری های روانی در افراد سالم نیز می شود.
یکی از مهم ترین اثرات آلودگی هوا کاهش سطح اکسیژن است، این مساله، اکسیژن رسانی به مغز را کاهش داده و کاهش سطح اکسیژن در مغز با آسیب های جسمانی و روانی متعددی برای انسان همراه خواهد داشت.
زمانی که سطح اکسیژن پایین می آید اندام های مختلف بدن نمی توانند منظم و درست کار کنند، این موضوع باعث ایجاد مشکل در اندام ها می شود و می تواند اثار مخرب زیادی بر روی مغز بگذارد به طوری که باعث ایجاد اخلال در رفتار، فکر کردن، کنترل خشم و رفتار هایی از این قبیل می شود.
آثار خستگی
خستگی مفرط همچنین به تدریج انسان را منزوی و گوشه‌گیر می کند. برخی گروه های جمعیتی برون گرا در اثر این خستگی و کسالت، درون گرا شده و نشاط و انرژی درونی را از دست می دهند، در حقیقت شخصیت درونی تغییر می کند.
برای همین است که دیده می شود فردی که در اکثر دوران های زندگی اش فردی سرشار از انرژی و شادابی بود، رفته رفته و به مرور زمان به فردی ساکت و خنثی و بی انرژی تبدیل می شود، که این موضوع می تواند بر روی عوامل زیادی در زندگی فرد تأثیر گذار باشد.
عواملی همچون تضعیف روابط خانوادگی، کاری و دوستانه نیز می تواند ناشی از این موضوع باشد، به طور دقیق نمی توان گفت که از اختلال های فکری و روانی چقدر مربوط به عوامل اجتماعی، چقدر مربوط به کودکی و چقدر مربوط به آب و های محیط زندگی می باشد چرا که برای هر فرد به نسبت شرایط زندگی شخصی اش متفاوت است.
آنچه که مشخص می باشد این است که یکی از مهم ترین عوامل در اختلالات فکری و روانی آلودگی هوا می باشد.
اختلالات روانی بیماران اعم از گروه های خود بیمار انگار، افسرده، اختلالات وسواس فکری – عملی نیز در معرض این آلودگی هوا تشدید شده و افزایش می یابد.
خود بیمار انگاری یا هیپوکندریا در اصطلاح روان شناسی و روان پزشکی برای شخصی به کار می رود که علی‌رغم برخورداری از سلامت بدنی همچنان خود را بیمار می داند و همیشه فکر می کند از یک بیماری جسمب رنج می برد و یا این که در معرض ابتلا به یک بیماری جسمی می باشد.
خشونت و پرخاشگری، بروز واکنش‌های هیجانی (آنی)، زودرنجی، عصبانیت، بی‌حوصلگی، کاهش ارتباطات اجتماعی (در نتیجه این کسالت) و تمایل به سکوت و استراحت مداوم نیز از دیگر اثرات این آلودگی هوا به شمار می رود.
برخی مشاغل نظیر رانندگی نیز که سبب حضور درازمدت در معرض آلودگی هوا می شود، به تدریج سبب خلق تنگ و افسرده، پرخاشگری و تند خویی خواهد بود.
براساس منابع رسمی، آلودگی هوا سالانه جان هفت میلیون نفر را در دنیا می گیرد که به طور خاص مربوط به آسم، برونشیت، تنگی نفس، سکته قلبی، و آلرژی‌های مختلف تنفسی است.
ذرات معلق از مرگبارترین انواع آلودگی هوا محسوب می شوند. از لحاظ غلظت آلایندگی، ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون با شاخص لحظه‌ای ۱۵۲ در وضعیت ناسالم برای تمام گروه‌ها به شمار می‌رود.
