به نقل از ایسنا، کارشناسان سلامت در آمریکا معتقد هستند که رعایت بهداشت خواب به همراه نوع خاصی از گفتار درمانی به افراد کمک می کند تا الگوی خوابِ سالمی داشته باشند و مشکل خواب را در آنان رفع می کند.
تحقیقات اخیر نشان می دهد مصرف قرص‌های خواب آور بسیار رایج شده و این داروها با عوارض جانبی جدی از قبیل افتادن و حتی مرگ مرتبط هستند.
در سال ۲۰۱۷ میلادی کار شناسان آکادمی دارو های خواب در آمریکا نوعی مشاوره روان شناختی به نام “رفتار درمانی شناختی” را به عنوان درمان اولیه برای بی خوابی و به دنبال آن تجویز داروها توصیه کردند.
رفتار درمانی شناختی بر شناسایی الگو های تفکر و رفتارهایی که مانع از خواب خوب می شود، تاکید دارد. حدود ۱۰ درصد از مردم آمریکا دچار بی خوابی مزمن هستند و حدود ۳۰ درصد دچار علائم موقت می باشند.
متخصصان آمریکایی توصیه می کنند افرادی که از داروهای خواب آور استفاده می کنند باید در مورد علت دقیق ابتلا به مشکل کم خوابی با پزشک خود مشورت کنند. همچنین درمان ایمن و تایید شده مشکل بی خوابی و کم خوابی همچون رعایت بهداشت خواب، رفتار درمانی شناختی و مصرف کوتاه مدت قرص‌های خواب توصیه می شود.
علاوه بر این کارشناسان هشدار می دهند که ترکیب داروهای خواب‌آور در کنار مصرف مخدرها یا مواد الکلی، مصرف این داروها در افراد مسن و نیز مصرف طولانی مدت و مداوم داروهای مزبور می‌تواند خطرناک باشد.
بی‌خوابی از آن آشفتگی‌هایی است که بطور تقریبی همه اشخاص درجاتی از آن را در مقطعی از زندگی خود تجربه می کنند. البته از نظر پزشکی، بی‌خوابی بطور معمول یک اختلال جدی نیست.ولی همین کم خوابی می تواند روند طبیعی زندگی ما را به هم بزند و خواب آلودگی هر روزه، به کارکرد پایین به اختلال عملکرد در کار منجر شود و ریسک ابتلا به حوادث را افزایش دهد.
چنانچه بی خوابی به مدت زیادی ادامه داشته باشد، می تواند به مشکلاتی مانند افسردگی و اضطراب ختم شود.
به هرنوع چالش در به خواب رفتن، بیدار شدن مکرر در حین شب و به همراه درماندگی یا اشکال در به خواب رفتن مجدد، بیدار شدن بسیار زود در بامداد و خوابی که سبب تجدید قوای فرد نشود، بی خوابی گفته می شود.
البته گاهی اختلالات خواب فرد بطور صاف و مستقیم با وضعیت سلامت و بیماری او ربطی ندارد (در بی‌خوابی اولیه)
گهگاه نیز اختلالات خواب فرد به‌طور ثانویه به علت‌های دیگری مثل یک بیماری مرتبط است.
به این جهت می‌توان بی‌خوابی را به دو دسته روحی، روانی و با علت‌های پزشکی و مریضی ها تقسیم کرد.
چه بیماری‌هایی منجر به بی خوابی می شوند؟
بیماری های جسمی که می توانند سبب بی خوابی شوند عبارت اند از سینوزیت یا حساسیت ها، اختلالات و مشکلات سیستم گوارشی مانند رفلاکس، مشکلات غده های درون ریز مانند تیروئید پرکار، آرتروز، آسم، بیماری‌های مغز و اعصاب مانند بیماری پارکینسون و آلزایمر، درد کمر یا باقی دردهای مزمن.
مبتلایان به اضطراب و تنش های روحی، افراد شاغل در شیفت شبانه یا افراد با سن بالا به دلیل بیماری های رایج سن و سال بالا، زیاد ترین اشخاص در ریسک گرفتار شدن به بیماری های خواب هستند.
در حقیقت، بیشتر افراد بزرگسال در موقعیت ها پرتنش زندگی گرفتار مشکل خواب می شوند.
بی خوابی با چاشنی اضطراب
اضطراب از مسیر تنش های روحی شدید، گرفتار شدن در افکار وقایع گذشته، دلواپسی بیشتر از اندازه در زمینه آینده و غرق شدن در مسئولیت های زندگی می تواند از عوامل بی خوابی به شمار آیند.
اضطراب احتمال دارد با اشکال در به خواب رفتن یا بیدار شدن از خواب در طی شب و فقدان گرایش به بازگشت به خواب همراه باشد.
کار کردن در خانه و اواخر شب و ادامه استرس های کاری در خانه، خواب بعدازظهر طولانی‌مدت، کار کردن در مشاغلی که شیفتی هستند و نیز یک شب بیدار بودن مانع به خواب رفتن در شب بعد می شود.
تست تشخیص بی خوابی وجود دارد؟
تست قطعی به منظور تشخیص بی خوابی وجود ندارد، ولی روان شناسان از ابزار های گوناگونی به منظور تشخیص و اندازه‌گیری نشانه‌های بی‌خوابی استفاده می کنند که برخی از آن‌ها شامل پرسیدن سوالات، شرح‌حال، پرسشنامه‌ها، انجام برخی آزمایش‌های خون یا انجام مطالعه خوابیدن شبانه است.
همه این آزمایش‌ها به دکتر متخصص کمک می کند تا برنامه درمان متناسب را ارائه کند.
درمان رفتاری شناختی یا CBT، یکی از انواع روش های درمانی است که با تغییر الگو های تفکر و رفتار همراه است. CBT به طور موثر در درمان بیماری های دیگر از جمله ؛افسردگی، ترس، و اختلالات در غذا خوردن مورد استفاده قرار گرفته است.
درمان شناختی رفتاری به بیماران که دچار بی خوابی هستند کمک می کند تا با تغییر افکار و رفتارهایی که مخل خواب هستند و باعث بی خوابی در انها شده است جلوگیری کنند.
برنامه CBT به طور معمول شامل شش تا هشت جلسه نیم ساعته با یک درمانگر خواب می باشد.
برنامه های CBT برای بی خوابی می تواند به صورت روش هایی باشد که در زیر بیان شده است :
رعایت خواب کمک می کند تا بیماران عادات خواب روزانه خود را با مشاوره بهبود دهند.
کنترل محرک های محیطی که منجر به بی خوابی می شود مانند حذف تلویزیون و کامپیوتر در اتاق خواب .
محدودیت های ساعات خواب در طول روز کمک می کند تا بهره وری خواب افزایش یابد.
درمان شناختی کمک می کند تا بیماران در درک و مقابله با افکار منفی و تصورات غلط کنترل بیشتری داشته باشند.
تکنیک های تمدد اعصاب به مردم کمک می کند تا با تصاویر هدایت کننده ، مدیتیشن، تنفس عمیق و آرام کردن عضلات بتوانند آرامش خود را حفظ کنند تا کیفیت خواب را افزایش دهند.
پس خوراند زیستی ( بیوفیدبک ) نیز کمک می کند تا بیماران علائم فیزیولوژیکی که می تواند مانع خواب شود را شناسایی و آن ها را کنترل کنند.
CBT نشان داده شده است که در درمان بی خوابی، حتی برای افرادی که با مسائل مربوط به خواب دردراز مدت مشکل داشته اند موثر واقع شده است.
