روابط عمومی بنیاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی به گزارش جام جم آنلاین به نقل از خبر آنلاین : طلاق به عنوان یک آسیب اجتماعی علل گسترده ای دارد از دخالت های نا به جای اطرافیان گرفته تا مشکلات معیشتی و سوء رفتارهای زوجین، شهرنشینی، زندگی صنعتی، استفاده نادرست از فضای مجازی، کمرنگ شدن اعتقادات دینی و کاهش تعهد پذیری افراد به گسترش این موضوع در خانواده‌ها دامن زده.
از همین رو است که کراهت و قبح طلاق از بین رفته و زوجین با کم ترین اختلافی راحت ترین گزینه یعنی جدایی را برمی گزینند. جدا شدن والدین از یکدیگر باعث از بین رفتن استحکام خانواده و به عبارتی فروریختن ستون آن می شود و در نهایت امنیت و سلامت روانی تمام اعضای خانواده را دچار آسیب و تهدید می کند.
آسیب های طلاق روی فرزندان
ترس از طرد شدن، یکی از آسیب‌های طلاق است این کودکان همواره ترس از دست دادن افراد مهم زندگی خود را دارند و همین موضوع منجر به اضطراب در کودک می شود.
افسردگی و تنهایی از دیگرعوارض جدایی والدین برای فرزندان است در واقع وقتی کودکان برای طلاق والدین خود آماده نباشند دچار اندوه و غم شدیدی شبیه به علائم افسردگی می شوند.
جدایی والدین و نداشتن مهر آن ها در کنار یکدیگر باعث پرخاشگری کودکان می شود و این محرومیت را با خشم نشان می‌دهد. حسادت کودکان طلاق از دیگر تبعات این پدیده است آن ها به مقایسه خود با کودکان هم سن خود می پردازند و دچار حسرت و حسادت می شوند.
تأثیرات عاطفی طلاق بر کودکان
جدایی والدین، نوعی آشفتگی عاطفی برای تمام اعضای خانواده به همراه خواهد داشت، اما برای کودکان ممکن است ترسناک، گیج کننده و آزار دهنده باشد.
– در سنین پایین تر، برای کودکان قابل درک نیست که چرا باید مدام بین خانه پدر و منزل مادرشان در حال رفت و آمد باشد. حتی ممکن است به این نتیجه برسند که اگر والدینشان می‌توانند از دوست داشتن یکدیگر دست بکشند، روزی فرزندشان را نیز دیگر دوست نخواهند داشت.
– بچه هایی که در سن مدرسه رفتن هستند، ممکن است دچار عذاب وجدان شده و خود را در جدایی والدینشان مقصر بدانند. آن‌ها فکر می‌کنند که سرپیچی هایی که در گذشته مرتکب شده‌اند یا خواسته هایشان علت اصلی جدا شدن پدر و مادرشان است.
– نوجوانان اغلب در مقابل خبر جدایی والدینشان و اثرات ناشی از آن، دچار احساس خشم می‌شوند. ممکن است یکی از والدین را به شدت سرزنش کنند یا هر دو را بخاطر آشوب به وجود آمده آزرده خاطر کنند.
البته که شرایط زندگی افراد متفاوت است اما اگر طلاق به کاهش مشاجره و آسیب‌های روحی اعضای خانواده کمک کند، مسلما راه مناسبی است و کودکان نیز از میدان آشوب والدین نجات پیدا خواهند کرد.
مشکلاتی که تا بزرگسالی همراه کودکان خواهد بود
برای عده‌ای از کودکان، مشکلات روانشناختی ناشی از جدایی والدین، دراز مدت خواهد بود. بعضی مطالعات جدایی والدین و مشکلات روانشناختی در بزرگسالی را مرتبط می‌دانند.
تحقیقات زیادی حاکی از آن هستند که جدایی پدر و مادر بر کاهش شانس موفقیت فرزندان در بزرگسالی در حوزه‌های مختلف از جمله تحصیل، کار و روابط عاطفی، اثر خواهد گذاشت. حتی ممکن است احتمال طلاق در بزرگسالانی که در کودکی شاهد جدایی والدینشان بوده‌اند بیشتر باشد.
اگر در آستانه جدایی از همسرتان هستید، برای این که آسیب های وارده به فرزندتان را به حداقل برسانید، این نکات را رعایت کنید:
– با همسر سابقتان رفتار صلح‌آمیز داشته باشید
– کودکان را مجبور به انتخاب نکنید
– رابطه سالم و به دور از تنشی با فرزندتان داشته باشید
– سعی کنید متناسب به سن و شرایط فرزندتان، قوانینی برای زندگیتان تنظیم کنید
– تلاش کنید که با فرزند نوجوانتان رابطه صمیمی‌تری داشته باشید
– به فرزندتان قوت قلب بدهید
احساس گناه
هنگامی که سن کودک پایین باشد درکی از مسأله ندارد و خود را عامل تمام مشکلات می داند و دچار احساس گناه می شود. ترس از آینده، بعد از طلاق والدین حس حمایت در کودک کمرنگ می شود و از بسیاری مسائل دچار ترس و ناامیدی می شود.
در این میان دختران با طلاق والدین به شیوه ای متفاوت از پسران رو به رو می شوند. زمانی که پدر و مادر طلاق می گیرند شاهد افت زیادی در حوزه تحصیلی یا حرفه ای دختران هستیم. دختران نوجوان در خانواده هایی که والدین طلاق گرفته اند قاعدگی و بلوغ جسمی را زودتر از دیگران تجربه می‌کنند.
در حالیکه طلاق والدین بخصوص در سن نوجوانی فرزندان احتمال بروز رفتارهای نامناسب مانند روابط جنسی پرخطر، خشونت، درگیری و اعتیاد را در پسران افزایش می‌دهد. با توجه به آسیب های این واقعه تلخ افراد باید در انتخاب همسر قبل از ازدواج و حفظ خانواده بعد از آن کوشا باشند و مهارت های لازم را بیاموزند.
با وجود این گاهی طلاق تنها تصمیمی است که والدین برای آینده خود دارند، از این‌رو می توان با راهکار هایی صحیح آسیبب وارده به اعضا بخصوص کودکان را کاهش داد.
راهکارهای مناسب
درباره آسیب ها بر فرزندان مطالعه و مشاوره داشته باشید و از روانشناس کمک بگیرید. قبل و بعد از طلاق فرزندانتان را در مرکز توجه قرار دهید و به احساسات و نگرانی های آن ها گوش کنید. در یک زمان و مکان مناسب درباره طلاق با فرزندانتان صحبت کنید.
ارتباط با پدربزرگ و مادربزرگ ها تأثیر طلاق را کاهش می‌دهد، پیش فرزندانتان از بدگویی طرف مقابل خودداری کنید، کودک را از ملاقات با هیچیک از والدین خود محروم نکنید، برای معرفی یک شریک زندگی جدید کمی صبر کنید، برای بچه ها درد و دل نکنید، در حضور بچه‌ها مشاجره نکنید و به ابهامات کودکان پاسخ دهید.
