لزوم توجه به پیشگیری از آسیب های اجتماعی در هر جامعه ای از اهمیت ویژه ای نزد دست اندرکاران و مجریان یک کشور برخوردار است. چرا که هر چقدر آمار ابتلا به آسیب های اجتماعی در جامعه ای کاهش یابد به همان نسبت می تواند به رشد و شکوفایی و سلامت آن جامعه کمک شایانی نماید.

به گزارش واحد خبرگزاری بنیاد در ایران نیز دستگاهها و سازمانهای دولتی وجود دارند که مسئولیت پیشگیری از این آسیب ها را به عهده دارند. با نگاهی اجمالی به کارکرد و نتایج حاصله از اقدامات سازمانها و نهادهای متولی این امر می توان دریافت که به موازات رشد این آسیب ها در زمینه شناسایی و مهار آن بسیار عاجز بوده اند. در همین راستا نهادهایی شکل گرفتند تا در کنار سازمانهای دولتی نسبت به شناسایی و پیشگیری از آسیب های اجتماعی در سطح کشور به فعالیت بپردازند تا هم به صورت تخصصی به پژوهش و تحقیق در این زمینه بپردازند و هم با استفاده از تجربیات به دست آمده نسبت به رفع آنها اهتمام ورزند.

بنیاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی نیز با همین هدف و رویکرد در سال 1392 تأسیس شد تا به رسالت خود در زمینه پیشگیری از آسیب های اجتماعی جامه عمل بپوشاند. اما با گذشت قریب به 3 سال از شروع به کار فعالیت های گوناگون بنیاد، عملاً دستگاهها و سازمانهای دولتی همکاری لازم را با بنیاد نداشته و اهداف بنیاد را لابلای کاغذ بازی اداری و دور باطل سیر اداری مغفول گذارده اند. آیا نهادی که در پیشانی مواجهه با مهمترین معضلات اجتماعی کشور و در مقابله با انواع آسیب ها در حال مبارزه و آموزش شهروندی در جهت کاهش این آسیب ها همواره تلاش می کند شایسته است که این گونه مورد بی مهری و بی توجهی قرار گیرد که حتی مکانی را علیرغم مکاتبات متعدد با سازمانهای ذیربط، در اختیار آن قرار ندهند؟ آیا این گونه برداشت نمی شود که معضلات اجتماعی در هیاهوی انواع خواست های درجه دوم به ورطه فراموشی سپرده می شوند؟ آیا این باعث نمی شود که نهادهایی چون بنیاد از اینگونه برخوردهای متمادی دلسرد شده و به سرنوشت سازمانها و نهادهای دولتی دچار شوند؟ مسئولین مربوطه لطفاً آگاه باشید که غفلت از مسائل خطیر اجتماعی امری است جبران ناپذیر.