به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از ایسنا، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه بیماری پارکینسون تنها دغدغه یک بیمار نیست و یک جامعه درگیر آن هستند، گفت: پارکینسون درمان قطعی ندارد و یکی از مسائل این بیماری، درارتباط بودن با افزایش سن است که هرچه جامعه به سمت کهنسالی پیش برود بیماری پارکینسون را بیشتر مشاهده می‌کنیم.
ابوالقاسم اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان در نشست خبری انجمن خیریه پارکینسون با بیان اینکه بیماری‌هایی که سیستم عصبی را درگیر می‌کنند از اهمیت بسیاری برخودار هستند که اگر اختلالی در فرماندهی سیستم عصبی داشته باشیم، بقیه اعضای بدن نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند، اظهارکرد: بیماری پارکینسون نه تنها منجر به آسیب خود فرد بلکه جامعه را در برمی‌گیرد. یکی از مسائل این بیماری، درارتباط بودن با افزایش سن است که هرچه جامعه به سمت کهنسالی پیش برود بیماری پارکینسون را بیشتر مشاهده می‌کنیم.
وی ادامه داد: تمام مشکلات را باید در سلول‌های دستگاه عصب پیگیر باشیم. هنگامی که سن افزایش پیدا می‌کند، پیری سلولی ایجاد میشود و سلول‌ها قادر به عملکرد طبیعی خود نیستند. عدم تعادلی که درعملکرد سلول‌ها، مولکول‌ها و دستگاه های عصبی اتفاق می‌افتد باعث کم کم بروز علائم میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به اینکه روش‌های مختلفی برای درمان و پیشگیری بیماری پارکینسون ارائه شده است، افزود: اما مهم‌ترین گامی که میتواند موثر باشد شناخته شدن دلیل ایجاد این بیماری است. پارکینسون درمان قطعی ندارد و آنچه برای این بیماری اتفاق می‌افتد داروهایی است که میتواند بالانس آن را کاهش دهد.
*شناخت بیماری پارکینسون، مهم‌ترین گام درمان بیماری
محسن لعلی، دکترای روانشناسی بالینی در نشست خبری انجمن خیریه پارکینسون افزود: درمان‌های اولیه بیماری‌های عصبی، روانشناختی مانند پارکینسون، ام‌اس، صرع یا آلزایمر، درمان‌های دارویی است و نمی‌توان ادعا داشت که درمان اولیه این بیماری‌ها، درمان‌های روانشناختی خواهد بود.
وی با اشاره به اینکه درمان‌های روانشناختی جایگاه حمایتی از این نوع بیماران دارد، افزود: با توجه به اینکه اختلالات همگون از جمله افسردگی، اضطراب و چالش‌های عاطفی برای بیماران پدید می‌آید، مشاوره و روان‌درمانی میتواند نقش مهمی در حمایت از بیماران داشته باشد.
این دکترای روانشناسی با تاکید بر اینکه تشکیل انجمن خیریه پارکینسون و فعالیت مشارکتی آن گامی مثبت تلقی میشود، تصریح کرد: در این انجمن، طی روند تکمیل درمان بیماری پارکینسون، از درمان کلی‌نگر استفاده میشود.
وی با بیان اینکه قشر هدف روانشناس و مشاور در حیطه حمایتی بیمار و خانواده بیماران هستند، اضافه کرد: روان‌درمانی و مشاوره در درمان پارکینسون و سایر اختلالات مشابه آن منجر به بالا بردن کیفیت زندگی آنها میشود.
لعلی با بیان اینکه گاهی خانواده میتواند همراه و یاری دهنده اصلی بیماران باشد، گفت: آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی به بیمار و خانواده او از جمله اولویت‌هایی است که در بحث روان‌درمانی مد نظر قرار می‌گیرد.
وی افزود: بعضی از رویکردهای درمانی از جمله درمان شناختی رفتاری، ذهن آگاهی و درمان مبتلا بر پذیرش، از رویکردهای درمانی هستند که در درمان پارکینسون و سایر اختلالات مشابه عصبی شناختی کاربرد فراوانی دارند.
این دکترای روانشناسی بالینی با اعلام اینکه بر نقش حمایتی و آموزشی مشاوره برای بیماران مبتلا به پارکینسون، گفت: مهارت‌هایی توسط روانشناس و مشاور به بیماران آموزش داده و با توجه به این مهارت‌ها، از تسریع روند پیشرفت بیماری تا حدودی پیشگیری میشود.
وی با اشاره به اینکه اعتقاد بر این است که روان‌درمانی‌ها باید در خدمت دارودرمانی بیماری پارکینسون باشد، خاطرنشان کرد: بر اساس پژوهش‌های انجام شده در سراسر جهان، تأثیر روان‌درمانی برای این بیماران بدون انکار و مشاور نمی‌تواند بر اختلالات حرکتی بیماری تأثیر مستقیم بگذارد، اما تأثیر روان درمانی بر کیفیت زندگی بیماران بسیار مشهود ارزیابی شده است.
