به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از ایسکانیوز، برنده جایزه معلم گفت: می‌خواستم که این بچه‌ها اول خودشان را باور و آن هویت پنهان و مستعد درون خودشان را شناسایی کنند تا بتوانند از دل آسیب‌های اجتماعی متعدد بیرون آمده و زندگی خود را بسازند.

مصطفی اینانلو از معلمان تاثیرگذار درخصوص فعالیت‌های خود گفت: من معلم رسمی نیستم و روحانی هستم اما تلاش کردم تا با نوجوانان آسیب دیده ارتباط برقرار کرده و راهی برای نجات آن‌ها از آسیب‌های اجتماعی پیدا کنم.

وی افزود: در محلات جنوب تهران با دانش‌آموزانی آشنا شدم که اعتیاد داشته و حتی به دلیل دزدی یا نزاع سابقه زندان داشتند. این دانش‌آموزان معمولا در خانواده‌های آسیب دیده اجتماعی که یکی از اعضا اعتیاد یا سابقه بزه داشته، زندگی می‌کنند.

اینانلو ادامه داد: دانش‌آموزی داشتم که در کودکی فروخته شده بود و پدر جدیدش به رحمت خدا رفته و مادر هم او را رها کرده بود. این کودک با مادربزرگ ناتنی خود زندگی می‌کرد. شرایط باعث شده بود تا او در دوران نوجوانی تا مرز خودکشی پیش برود و در نهایت کمک کردیم تا به زندگی بازگردد. او که امروز دیگر نوجوانی را پشت سر گذاشته و جوان برومندی است، ازدواج کرده و هویت و شخصیت واقعی خود را پیدا کرده است.

برنده جایزه معلم توضیح داد: می‌خواستم که این بچه‌ها اول خودشان را باور و آن هویت پنهان و مستعد درون خودشان را شناسایی کنند تا بتوانند از دل آسیب‌های اجتماعی متعدد بیرون آمده و زندگی خود را بسازند.

این معلم نمونه عنوان کرد: یکی از دلایلی که کمک به نوجوانان آسیب دیده را در پیش گرفتم، این بود که خودم نوجوانی پرتنش داشتم و مدام اهل نزاع بودم اما در نهایت مسیر زندگی من تغییر کرد و سراغ درس و ورزش رفتم. در دوران طلبگی فکر می‌کردم که چطور می‌توانم تاثیرگذار باشم؟ پدرم مخالف طلبه شدن من بود و تنها به شرط اینکه اهل نماز شب باشم و به مردم کمک کنم اجازه داد که طلبه شوم. قسمت اول شرط را نتوانستم انجام دهم اما تلاش کردم در حوزه محرومیت‌زدایی فعالیت کنم.

وی که سال‌ها در محله دروازه‌غار و شوش تهران برای رفع آسیب‌های اجتماعی فعالیت کرده، درخصوص کمک به نوجوانان گفت: تلاش کردم تا کمپی برای ترک اعتیاد جوانان و نوجوانان تاسیس کنم و بعد با کمک خیرین مدرسه و باشگاه ورزشی تاسیس کردیم. یکی از تیم‌های ورزشی محله حتی به بازی‌های آسیایی صعود کرده است. تمام تلاش من این بود که بچه‌ها مستقل و با اعتماد به نفس باشند.

این معلم نمونه با انتقاد از سیستم آموزشی بیان کرد: جای تربیت در آموزش و پرورش ما خالی است. سیستم بر پایه نمره و حضور و غیاب است و گاهی برخورد معلمان با دانش‌آموز مناسب سن و سال او نیست. گاهی برای ترویج کاری آن را اجباری می‌کنند؛ مثلا اقامه نماز در برخی مدارس اجباری است اما این کار نه تنها فرهنگسازی نیست بلکه نوجوانان را دل‌زده می‌کند. معلم باید بیشتر از اینکه نقش آموزش دهنده داشته باشد، در مقام یک مربی وارد عمل شود. در مجموع من قدردان معلمانی هستم که برای رشد ما تلاش کرده‌اند.