درمان ناباروری صرفاً موضوعی پزشکی نیست بلکه بعضا یکی از نتایج تغییر سبک زندگی افراد است و گاهی لازم است افراد نابارور پیش از تصمیم برای بچه‌دارشدن روش‌های تغذیه‌ای خود را اصلاح کنند.
به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ درمان ناباروری صرفاً موضوعی پزشکی نیست و گاهی لازم است افراد نابارور پیش از تصمیم برای بچه‌دارشدن روش‌های تغذیه‌ای خود را اصلاح کنند.
معصومه طاهریان متولد سال ۱۳۴۷ کارشناس حقوق و بازنشسته سپاه پاسداران و یکی از اعضای «مؤسسه خیریه افزایش جمعیت و فرزندآوری» شهر دامغان است. او با توجه به تاکید مقام معظم رهبری درباره افزایش جمعیت، از سال ۱۴۰۰ در این حوزه شروع به فعالیت کرد. ابتدا با بانوان دغدغه‌مند جلساتی گذاشتند و تصمیم گرفتند برای کمک به افزایش جمعیت در دو محور ازدواج جوانان و مادران نابارور فعالیت کنند.
در ادامه مسیر گروه پزشکی که به صورت جهادی کار می‌کردند به همراه جمعی از افراد خیر با آنها همراه شدند تا از روش‌های مختلف بتوانند با تأمین هزینه‌های درمان خانواده‌های نابارور از آنها حمایت کنند. در نتیجه این حمایت‌ها از صد و پنجاه نفری که در این طرح ثبت نام کرده‌اند تاکنون پانزده نفر صاحب فرزند شده‌اند.
ناباروری یکی از نتایج تغییر سبک زندگی افراد است و این گروه برای درمان این مساله ابتدا برای اصلاح تغذیه افراد تلاش می‌کنند. خانم دکتر حسینی که در این مجموعه حضور دارند داروها و روش‌های دستوری و ممنوعیت‌های غذایی را به افراد متقاضی بارداری اعلام می‌کنند و سپس آنها را به آزمایشگاه و سونوگرافی می‌فرستند.
برای افرادی که سن‌شان بالا رفته و دیگر فرصتی برای پذیرش درمان‌های سنتی ندارند روش‌های جدید می‌یابند که البته این روش‌ها هزینه درمانی بالایی دارد و نیاز است تا بخشی از این هزینه از طریق وام تأمین شود. آنها این افراد را به مراکز وام‌دهنده معرفی می‌کنند تا بتوانند برای عمل IVF هزینه لازم را تأمین کنند.
در برنامه‌ای دیگر خانواده‌هایی که فرزند سوم و چهارم به دنیا می‌آورند مورد تشویق و حمایت قرار می‌گیرند. مادران باردار هم که در دوران بارداری دچار مشکل می‌شوند تحت حمایت‌های دارویی قرار می‌گیرند.
در تأمین هزینه‌های این فعالیت‌ها علاوه بر کمک‌های مردمی از ظرفیت دفتر نماینده مجلس شورای اسلامی و شهرداری‌ها هم استفاده می‌شود. این مجموعه در بخش فرهنگ‌سازی هم اقداماتی انجام می‌دهد. مثلاً مادرانی که تحصیل کرده هستند و پنج یا شش فرزند دارند با هماهنگی و پیگیری آنان برای سخنرانی در مساجد حسینیه‌ها و مؤسسات دعوت می‌شوند.
این مؤسسه نشست‌هایی هم با بسیج خواهران دارد و تعامل دو جانبه خوبی با آنها برقرار می‌کند و از ظرفیت جلسات خانوادگی بانوان و گفت‌وگوی چهره به چهره برای پیشبرد امور بهره می‌گیرد.
آنها همچنین تعدادی از معلمان را جذب کرده‌اند و یک گروه در فضای مجازی تشکیل شده تا در مدارس با اولیا جلسات ترویج فرزندآوری برگزار کنند. این روش در حوزه علمیه هم انجام شده و خوشبختانه نتایج خوبی حاصل شده است.
