رییس اسبق سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور با تاکید بر اینکه فطرت فرزندان در زوجیت خلاصه شده است، گفت: بهترین رویکرد فرزندپروری این است که فرزندان را برای فردایشان و رسالت‌ها و مسئولیت‌پذیری، فردی، اجتماعی و خانواده در آینده تربیت کنیم.
به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از ایسنا، غلامعلی افروز با طرح این پرسش که فرزندانمان را با چه رویکردی تربیت کنیم؟، بیان کرد: تربیت کاری نیست که ما انجام دهیم. تربیت کاهش فاصله میان توان بالقوه و توان بالفعل انسان‌ها و باغبانی وجود انسان است. در این راستا باید برای فرزندانمان بستر مطلوبی فراهم کنیم تا آنها مطابق فطرت خود رشد و تحول پیدا کنند.
وی با تاکید بر اینکه فطرت فرزندان در زوجیت خلاصه شده است، گفت: بهترین رویکرد فرزندپروری این است که فرزندان را برای فردایشان و رسالت‌ها و مسئولیت‌پذیری، فردی، اجتماعی و خانواده در آینده تربیت کنیم.
رییس اسبق سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور تاکید کرد: فرزندان را برای فردای خودشان تربیت کنیم. خانواده را آموزشگاه و دانشگاه فرزندپروری قرار دهیم. از زمانی که فرزندان متولد می‌شوند شاهد تعامل آرامشگرانه والدین خود هستند.
افروز معتقد است: فرزندان خلاق و هوشمند و توانا در جهان متعلق به والدینی است که وجودشان دل آرام و آرامشگر متقابل است.
از سویی دیگر، افروز در بخش دیگری از سخنان خود به کشورهایی که ورودی دانش‌آموزان‌شان به مدارس با خروجی‌شان چندان تفاوتی ندارد، اشاره و اظهار کرد: به طور مثال اگر یک میلیون دانش‌آموز در یک سال تحصیلی وارد مدارس شود، ۱۲ سال دیگر تقریبا همان یک میلیون نفر با چند درصد اختلاف فارغ‌التحصیل می‌شوند، این کشورها سالم‌ترین کشورها هستند و جمعیت آسیب‌پذیرشان به حداقل می‌رسد.
رییس اسبق سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور با بیان اینکه ریشه بسیاری از آسیب‌های اجتماعی و گرایش به اعتیاد میان نوجوانانی که زودهنگام از مدرسه خارج شده‌اند پیدا می‌شود، گفت: برای اینکه آموزش و پرورش سالمی داشته باشیم، همه والدین، مربیان، معلمان، مدیران و مشاوران مسئول هستند تا با شیوه‌های مختلف و اثربخش مراقب باشند که بچه‌ها قبل از دریافت دیپلم کامل از مدرسه خارج نشوند.
وی ادامه داد: آنجایی که بتوانیم بچه‌ها را ۱۲ سال در مدرسه نگه داریم و سطح تحصیلات افراد حداقل دیپلم باشند و تا ۱۹ سالگی در مدرسه باشند و زودتر از موعد خارج نشوند و خروجی‌های زودهنگام نداشته باشیم، به مرور کانون‌های اصلاح و تربیت در کشور جمع و اعتیاد و فساد و بزهکاری کاهش می‌یابد.
افروز معتقد است برای اینکه بچه‌ها را با ظرفیت‌های هوشی متفاوت در مدرسه نگه داریم، لازم است که متوسطه دوم فقط یک رشته عمومی، مهارت‌محور و کابردی و خلاق پرور شود در این شرایط کودکان با نشاط ۱۲ سال در مدرسه حضور دارند و سلامت و دل‌آرام خواهند بود.
