نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که دسترسی به هدف تولید پسماند صفر دست کم تا سال ۲۰۳۰ میسر نخواهد بود.
به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از خبرگزاری تسنیم، شعار پسماند صفر تا سال 2030، یکی از اهدافی بود که جامعه جهانی به دنبال تحقق آن و نجات جهان از زباله‌هایی بود که در خشکی، دریا و اقیانوس ما را احاطه کرده است. از زمان طراحی این هدف مشخص بود که بیشتر شبیه یک شعار است و تحقق آن به این زودی میسر نخواهد بود.
پسماند صفر یعنی طراحی و مدیریت محصولات و فرآیندها برای کاهش حجم زباله و به صفر رساندن آنها به گونه های که بتوان همه منابع را حفظ و بازیابی کرد و از سوزاندن و یا دفع آنها جلوگیری کرد.
به تازگی یک مطالعه که توسط موسسه بین‌المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی (IIASA) منتشر شده، با استناد به شرایط فعلی مدیریت پسماند در کل جهان نشان می‌دهد که دسترسی به این هدف دست کم تا سال 2030 میسر نخواهد بود.
در این مطالعه آمده است؛ نشت زباله به اکوسیستم‌های آبی، تهدیدی جدی برای تنوع زیستی و سلامت انسان به شمار می‌رود و دفع نامناسب زباله، به‌ویژه زباله‌های پلاستیکی، در تمام حوضه‌های اصلی اقیانوس‌ها، سواحل، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و حتی در محیط‌های دوردستی مانند قطب شمال و جنوب مشکل‌ساز شده است.
پژوهشگران موسسه IIASA با اتخاذ رویکردی مبتنی بر «سیستم‌های پسماند»، نقاط حساس نشت پسماندهای زمینی را شناسایی کردند و تعیین کردند که کدام رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و مناطق ساحلی در معرض خطر بیشتری قرار دارند. نتایج این مطالعه حاکی از نیاز به اقدامات فوری است.
آدریانا گومز سانابریا؛ سرپرست این مطالعه و پژوهشگر گروه تحقیقات مدیریت آلودگی در برنامه انرژی، آب و هوا و محیط زیست موسسه IIASA، توضیح می‌دهد: «مطالعه ما نشان می‌دهد که بخش اعظم نشت زباله‌های جامد شهری و وسایلی که هر روز توسط مردم دور ریخته می‌شوند به محیط‌های آبی در آفریقا، چین، هند و جنوب آسیا اتفاق می‌افتد و لذا تمرکز بر بهبود سیستم‌های مدیریت پسماند در این مناطق آسیب‌دیده ضروری است.»
این مطالعه همچنین هشدار می‌دهد که تمرکز صرف بر افزایش مصرف کاغذ و پلاستیک می‌تواند منجر به پیامدهای مختلفی شود. به‌عنوان مثال، با جایگزین شدن لیوان‌های کاغذی به جای لیوان‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف، میزان زباله کاغذی افزایش یافته است.
