مدیرکل دفتر امور کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی کشور با اشاره به آخرین وضعیت اجرای طرح واگذاری کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست به «خانواده‌های متقاضی میزبانی این کودکان»، گفت: تلاش اصلی بهزیستی حضور کودک در خانواده زیستی یا خویشاوند و در نهایت فرزندخواندگی است و اگر شرایط مهیا نبود حضور کودک در خانواده میزبان به جای نگهداری او در مراکز نگهداری توصیه می‌شود.
به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از ایسنا، سعید بابایی با اشاره به اجرای طرح میزبان و واگذاری کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست به «خانواده‌های متقاضی میزبانی این کودکان»، اظهار کرد: به موجب این اصلاحیه کودکان و نوجوانانی که بر اساس حکم مرجع قضایی اعم از دادسرا یا دادگاه جهت نگهداری به بهزیستی سپرده شده‌اند، برای مراقبت موقت به خانواده‌های داوطلب سپرده می‌شوند. در این راستا از ظرفیت مؤسسات مراقبت خانواده‌محور که نوعی مؤسسه خیریه با رویکرد جدید هستند، هم جهت شناسایی خانواده داوطلب و نظارت بر وضعیت طفل و نوجوان در آغوش گرم خانواده بهره‌گیری می‌شود.
وی در پاسخ به این سوال که چه تعداد از کودکان در طرح میزبان واگذار شده‌اند، تصریح کرد: در مورد طرح میزبان با احتیاط پیش می‌رویم، زیرا باید خانواده‌هایی که پای کار می‌آیند خانواده‌هایی بسیار آماده باشند و بنابراین آمار اهمیت چندانی ندارد. خانواده‌هایی که متقاضی پذیرش کودکان به صورت موقت هستند باید آموزش ببینند و همچنین مقدماتی برای تشخیص آمادگی و شایستگی خانواده طی کنند.
مدیرکل دفتر امور کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی با تاکید بر اینکه ثبت‌نام در این طرح از درگاه «سامانه ملی فرزندپذیری» با آدرس adoption.behzisti.net امکان‌پذیر است، گفت: این طرح جایگزینی برای فرزندخواندگی نیست. قطعا حضور کودک در خانواده باثبات بهتر از خانواده موقت است. بنابراین تلاش اصلی ما حضور کودک در خانواده زیستی یا خویشاوند و در نهایت فرزندخواندگی است و اگر شرایط مهیا نباشد حضور کودک در خانواده میزبان به جای نگهداری او در مراکز نگهداری توصیه می‌شود.
بابایی در ادامه به ارائه آماری از میزان فرزندخواندگی کودکان نیازمند درمان پرداخت و یادآور شد: در سال گذشته ۱۸۲ کودک نیازمند درمان به فرزندخواندگی واگذار شدند و به این ترتیب در سه سالی که گذشت بیش از ۵۵۰ کودک نیازمند درمان وارد خانواده‌های فرزندپذیر شدند. به همین تعداد، کودک نیازمند درمان هنوز در مراکز نگهداری وجود دارد که امید است با مشارکت و فرهنگ‌سازی بیشتر شاهد حضور آنها در خانواده‌های فرزندپذیر باشیم.
