روانشناس تخصصی کودک و نوجوان با انتقاد از سود جویی و بهره‌کشی برخی والدین از کودکان در فضای مجازی، هشدار داد: تبعات روانی که متوجه این کودکان است تا همیشه همراه آنها خواهد بود.

به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از ایسنا، دکتر پریسا یاسمی نژاد با بیان این که واژه کودک کار برای کودکانی استفاده می‌شود که به قصد کسب درآمد از سوی خانواده مجبور به کار پایین‌تر از سن قانونی هستند، اظهار کرد: انجام این فعالیت به عنوان منبع درآمدی که عموما هم بهره آن نصیب خانواده یا والدین می‌شود، مصداق بارز کودک آزاری است.

روان آشفته‌ای که همیشه با کودکان کار همراه است

وی با انتقاد از سود جویی برخی والدین از کودکان، که به تازگی در فضای مجازی باب شده، هشدار داد: تبعات روانی که متوجه این کودکان است تا همیشه همراه آنها خواهد بود.

وی با تاکید بر این که هیچ تفاوتی به لحاظ مفهوم بین کودکی که در فضای مجازی با ظاهری شیک فعالیت می کند با کودکی که اصطلاحا سر چهارراه با ظاهری نامناسب کسب درآمد می کند وجود ندارد خاطرنشان کرد: برای هر دو دسته این کودکان واژه کودک کار اطلاق می‌شود.

وی با اشاره به این که فعالیت کودکان در فضای مجازی با هدف کسب درآمد قطعا آسیب های روانی برای آنان در پی خواهد داشت، عنوان کرد: علاوه بر ضربه‌های روانی که سلامت این کودکان را در آینده نشانه گرفته، فعالیت‌هایی که در فضای مجازی انجام می‌شود نیز به هیچ عنوان سنخیتی با سن و سال کودک ندارد.

وی با اشاره به این که کودک کار مجازی، نوع جدیدی از بهره کشی و سوء استفاده از کودک است، تاکید کرد: کودک آزاری به این معنی است که والدین رفتاری با کودک داشته باشند که باعث شود کودک از نظر جسمی و روانی دچار آسیب شود.

ریشه اصلی فعالیت کودکان در فضاهای مجازی درآمد زایی است

وی با بیان این که ریشه اصلی فعالیت کودکان در فضاهای مجازی درآمد زایی است، ادامه داد: متاسفانه این کودکان ابزاری برای خانواده و منبعی برای درآمد هستند.

وی با اشاره به این که برخی خانواده ها علاوه بر بحث درآمد، از کودکان برای شهرت و دیده شدن خود استفاه می‌کنند، ادامه داد: مثلا کودکی که چهره زیبایی دارد یا اصطلاحا خوش سرو زبان است ابزاری در دست والدینی است که از بیماری‌های روان رنج می برند و تمایل دارند به هر قیمتی دیده شوند.

وی در ادامه با بیان این که آسیب‌های روانی که به کودکان کار وارد می‌شود، موضوعی نیست که به راحتی درمان شود، ادامه داد: سال‌ها وقت و انرژی لازم است تا یک روانشناس بتواند آسیب‌های وارد شده به روان کودکان کار را کاهش دهد، این معظل با چند جلسه مشاوره برطرف نمی‌شود.

ناآگاهی والدین بلای جان کودکان

اطلاع رسانی و آموزش صحیح به خانواده‌ها با هدف پیشگیری از آسیب‌های فعالیت در فضای مجازی از دیگر مواردی بود که یاسمی نژاد به آن پرداخت.

وی افزود: بسیاری از خانواده‌ها از ناآگاهی رنج می‌برند، آنها حتی متوجه این موضوع نیستند که با روان کودک خود چه می‌کنند.

وی دومین راهبرد پیشگیرانه برای کمک به متوقف کردن خسارت‌های روانی فعالیت در فضای مجازی برای کودکان کار را، نظارت دقیق‌تر دستگاه‌های قانونی و نهادهای قانون‌گذار عنوان کرد.

وی افزود: دولت ها برای کاهش فعالیت کودکان در فضای مجازی، قوانین مدنی همراه با ضمانت‌های اجرایی وضع کنند.

بنابر اعلام دانشگاه علوم پزشکی شهدبهشتی، وی به سایر افرادی که به عنوان دنبال کننده صفحات کودکان را در فضای مجازی دنبال می کنند، توصیه کرد: زمانی که تعداد زیادی از افراد جامعه صفحات این کودکان را دنبال می‌کنند، در واقع به نوعی والدین و خانواده‌های ناآگاه را تشویق به سوء استفاده از کودک می‌کنند، توصیه می‌شود عموم مردم جامعه نیز این صفحات را دنبال نکنند تا بیش از این کودکان قربانی منفعت طلبی نشوند.