به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از سلامت نیوز، محققان خواستار مطالعه بیشتر در مورد چگونگی تأثیر وزن بر پاسخ به رژیم‌های شیمی درمانی مختلف برای مبتلایان به ALL شدند.
دکتر «شای شیمونی»، نویسنده ارشد این مقاله و یکی از محققان مؤسسه سرطان دانا فاربر در بوستون، می‌گوید: «تقریباً ۱۵ سال است که می‌دانیم چاقی بر بقای اطفال تحت درمان به خاطر ALL تأثیر می‌گذارد و اخیراً، ما رابطه مشابهی را در جمعیت بزرگسال تشخیص داده‌ایم.»
برای این مطالعه، تیم تحقیق داده‌های ۳۸۸ فرد (با میانگین سنی ۲۴ سال) را جمع‌آوری کرد که از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۱ تحت درمان بودند. محققان رابطه بین شاخص توده بدنی؛ سن؛ و نتایج درمان را بررسی کردند.
این مطالعه نشان داد که میزان مرگ و میر بدون عود بیماری در افراد چاق بیشتر است، تقریباً ۱۲٪، در مقایسه با کمتر از ۳٪ برای افرادی که BMI طبیعی دارند. همچنین نرخ بقا در آنها کمتر بود؛ ۶۳٪ در مقابل ۷۷٪ در طول چهار سال.
این بیماران همچنین در مجموع نرخ بقای بدتری داشتند، ۶۴ درصد در مقابل ۸۳ درصد، در مقایسه با بیماران با BMI طبیعی.
افزایش آنزیم‌های کبدی و سطح قند خون در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق شایع‌تر بود – حدود ۶۱٪ در مقابل ۴۲٪ برای آنزیم‌های کبدی، و ۳۶٪ در مقابل ۲۴٪ برای قند خون.
به طور کلی، BMI بالاتر با میزان زنده ماندن بدتر همراه بود و سن با بقا مرتبط نبود.
به طور شگفت انگیزی، افزایش تری گلیسیرید (چربی در جریان خون) با بهبود بقا مرتبط بود. محققان خاطرنشان کردند که این مسئله به دلیل یکی از داروهای شیمی درمانی اصلی موجود در رژیم است. آنها گفتند که این نشان می‌دهد که ممکن است بتوان از این تست آزمایشگاهی مقرون به صرفه به عنوان نشانگر زیستی اثربخشی درمان استفاده کرد و نباید به عنوان یک یافته نامطلوب تلقی شود.
