شاید این روزها شنیده یا دیده باشید که کیسه خرید را از دست فردی سرقت کرده اند.بله کالا قاپی چهره جدیدی از سرقت در پایتخت است که نشانه افزایش روزافزون تورم است.
به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از رکنا، کالاهای خوراکی در تهران از گرانی ۵۳ مواد غذایی مواجه شده اند.همان طور که در گزارشهای مرکز آمار اعلام شده است گروه گوشت قرمز، سفید و فرآورده‌های آنها ۸۵.۵ درصد، ماهی‌ها و صدف‌داران با ۶۷.۴ درصد، چای، قهوه، کاکائو، نوشابه و آب میوه با ۴۶.۳ و میوه و خشکبار با ۴۴.۸ درصد در شهریور امسال نسبت به ماه مشابه سال قبل، بیشترین افزایش قیمت را داشتند.
«کالا قاپی» چهره ای نو از سرقت
گرانی که افزون شود، جرایم خرد را افزایش می دهد. از جمله جرایم خورد کیف قاپی است. حال در این شرایط شهروندان از کالا قاپی در شهرهای بزرگ اطلاع رسانی می کنند و در ادامه تاکید دارند: وقتی یک نفر گوشت و آجیل و میوه را از دست شهروندان می رباید اغلب مالباخته برای شکایت به مراجع پلیسی و قضایی مراجعه نمی کند و تصور دارد که نیازمند بود اما این سرقت ها زنگ خطر است.
افزایش مصرف تخم مرغ و سیب زمینی به جای گوشت و مرغ در جامعه کارگری
در همین راستا مجید گودرزی کارشناس اقتصادی به خبرنگار رکنا گفت:نرخ رشد کالاهای مصرفی در سال گذشته معیشت مردم را به خطر انداخته است.هزینه خرید کالاهای اساسی در قشر فرو دست آنها را واردار به حذف بسیاری از اقلام کرده است. قشر کارگر برای تامین مواد مغذی در سفره خود، مصرف تخم مرغ و سیب زمینی را افزایش داده و جایگزین گوشت ومرغ کرده است.
درآمد مردم حتی کفاف تامین مسکن مناسب و دلخواه را ندارد
وی در ادامه افزود:حداقل درآمد مردم متوسط و رو به پائین جامعه به گونه ای است که از پس هزینه های مسکن هم به سختی بر نمی آیند و قادر به خرید کالاهای معیشتی نیستند.طبق آمارها خرید نان در کشور افزایش یافته ومردم توان خرید برنج هم ندارند و تلاش می کنند تا با مصرف نان خود را سیر کنند.
طرح یارانه فجرانه؛پاک کردن صورت مسئله فقر
گودرزی با اشاره به ورود به سال نو گفت:با یک نگاه اجمالی و پرس و جو از کسبه می توان فهمید که چقدر قدرت خرید مردم نسبت به سالهای گذشته کاهش داده و اجرای طرح هایی مانند کالابرگ فجرانه برای مناطق کم برخوردار هم نتوانسته میزان قدرت خرید مردم را بالا ببرد.
وی با انتقاد از عملکرد دولت در کنترل نرخ رشد تورم می گوید:دولت می تواند با کنترل نرخ رشد تورم به نرخ امید در زندگی مردم بیفزاید.نه اینکه با دادن یارانه آنهم به صورت مقطعی برخی اقشارنیازمند راتامین کند.اجرای چنین طرح هایی پاک کردن صورت مسئله موقتی است و نمی تواند گرهی از مشکلات معیشتی باز کند. این طرح های مقطعی که درمان نیست، منجر می شود که به جایی برسیم که این کالاقاپی های محدود به افزایش آماری برسند و این زنگ خطر جدی است.
