شپش‌ها اغلب روی پوست زندگی می‌کنند و ممکن است در هر ناحیه‌ای از بدن با موهای زبر، از جمله سر، مژه‌ها، ابروها، ریش، سبیل و هر گونه مو در پشت یا شکم وجود داشته باشند.

شپش ناحیه تناسلی چیست؟

به گزارش روابط عمومی بنیاد به نقل از سلامت ن، شپش ناحیه تناسلی که به نام خرچنگ نیز شناخته می شود، حشرات بسیار کوچکی هستند که ناحیه تناسلی شما را آلوده می کنند. سه نوع شپش وجود دارد که انسان را آلوده می کند:

شپش سر

شپش بدن

شپش شرمگاهی یا ناحیه تناسلی

شپش از خون انسان تغذیه می کند و باعث خارش شدید در نواحی آسیب دیده می شود. شپش‌های ناحیه تناسلی معمولاً روی موهای ناحیه تناسلی زندگی می‌کنند و از طریق تماس جنسی پخش می‌شوند. در موارد نادر، آنها را می توان در مژه ها، موهای زیر بغل و موهای صورت یافت. شپش ناحیه تناسلی اغلب کوچکتر از شپش بدن و سر است.

آلودگی به شپش ناحیه تناسلی در بین افرادی که عفونت های مقاربتی دارند شایع تر است.

چگونه به شپش ناحیه تناسلی مبتلا می شوید؟

شپش ناحیه تناسلی معمولاً از طریق تماس جسمی نزدیک از جمله رابطه جنسی منتقل می شود. همچنین با استفاده از پتو، حوله، ملحفه یا لباس افرادی که شپش ناحیه تناسلی دارند نیز می توان به آن مبتلا شد. شپش های بالغ روی ساقه مو، نزدیک پوست تخم گذاری می کنند. به این تخم ها nits می گویند. هفت تا 10 روز بعد، شروع به تغذیه از خون شما می کنند. شپش ها می توانند یک تا دو روز بدون مواد غذایی زندگی کنند.

برخلاف تصور رایج، احتمال ابتلا به شپش ناحیه تناسلی از روی صندلی توالت یا مبلمان بسیار کم است زیرا شپش های تناسلی معمولاً از بدن میزبان خود سقوط نمی کنند مگر اینکه مرده باشند. همچنین نمی توانند مانند کک ها از فردی به فرد دیگر بپرند.

در صورت ابتلا به شپش تناسلی، اجازه ندهید فرزندانتان در رختخواب شما بخوابند. کودکان ممکن است پس از خوابیدن در یک تخت با فردی که به این نوع شپش مبتلا هستند، دچار عفونت شوند. در کودکان، شپش معمولا در مژه ها یا ابروهای آنها زندگی می کند.

وجود شپش تناسلی در کودک ممکن است نشان دهنده آزار جنسی باشد.

شناخت علائم شپش تناسلی

افراد مبتلا به این نوع شپش معمولاً حدود پنج روز پس از آلودگی اولیه خارش را در ناحیه تناسلی یا مقعد خود تجربه می کنند. در شب، خارش شدیدتر می شود. سایر علائم شایع عبارتند از:

تب با درجه پایین

تحریک پذیری

کمبود انرژی

لکه های آبی کم رنگ در نزدیکی محل گزش ها

خارش بیش از حد ممکن است باعث زخم یا عفونت در نواحی آسیب دیده شود. کودکان مبتلا به شپش در مژه های خود نیز در معرض خطر ابتلا به ورم ملتحمه (چشم صورتی) هستند.

تشخیص شپش ناحیه تناسلی

معمولاً می توانید با معاینه کامل ناحیه تناسلی خود وجود آن را تشخیص دهید. اگر مشکوک به آلودگی هستید اما به اندازه کافی خوب نمی بینید تا مطمئن شوید می توانید از ذره بین برای جستجوی شپش ها استفاده کنید. شپش ها معمولا خاکستری کم رنگ هستند، اما ممکن است پس از مکیدن خون، رنگ آنها تیره شود. اگر مشاهده کنید که حشرات کوچک و خرچنگی شکل در موهای ناحیه تناسلی شما حرکت می کنند، احتمالاً به شپش آلوده شده اید. تخم شپش یکی دیگر از نشانه های آلودگی است. تخم ها ریز و سفید هستند و معمولا در اطراف ریشه موهای ناحیه تناسلی یا سایر موهای بدن یافت می شوند.

اگر علائم آلودگی به شپش ناحیه تناسلی را مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید.

از بین بردن شپش ناحیه تناسلی

درمان شپش شرمگاهی شامل ضدعفونی کردن خود، لباس و ملافه است. لوسیون ها و شامپوهای موضعی و بدون نسخه می توانند برای از بین بردن شپش ناحیه تناسلی بدن شما استفاده شوند. این درمان ها شامل لوسیون های پرمترین است. در صورت بارداری یا شیردهی برای درمان شپش ناحیه تناسلی، از پزشک خود بپرسید که جه محصولاتی برای استفاده بی خطر هستند.

دستورالعمل ها را بخوانید تا بدانید دقیقا چه مقدار محصول باید استفاده کنید و چه مدت زمان نیاز دارید که محصول را روی پوست خود بمالید. اگر داروهای بدون نسخه مؤثر واقع نشدند، باید با داروی تجویزی پزشک تحت درمان قرار بگیرید.

حتی پس از درمان موفقیت آمیز، ممکن است چند تخم شپش سرسخت به موهای شما بچسبد. با استفاده از موچین، گرده های باقی مانده را بردارید.

درمان های خانگی، مانند اصلاح و حمام آب گرم، برای درمان شپش ناحیه تناسلی موثر نیستند. شپش با آب و صابون معمولی زنده می ماند و از بین نمی رود.

اگر چند نفر در خانواده شما به شپش ناحیه تناسلی مبتلا شده اند، همه را همزمان درمان کنید تا از ابتلای مجدد جلوگیری کنید. باید خانه خود را ضد عفونی کنید. کل خانه را جاروبرقی بکشید و حمام را با محلول سفید کننده تمیز کنید. تمام حوله‌ها، ملافه‌ها و لباس‌ها را با آب داغ بشویید و با ماشین خشک کنید. اگر نمی توانید لباس خاصی را بشویید یا خشک کنید، آن را به مدت 72 ساعت در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و در آن را محکم ببندید.

اگر شپش از این تلاش ها جان سالم به در ببرد، ممکن است به داروی قوی تری نیاز داشته باشید. این محصولات عبارتند از:

مالاتیون: یک لوسیون موضعی که به مدت 8 تا 12 ساعت باید روی نواحی آسیب دیده گذاشته شود.

ایورمکتین: یک دوز دو قرصی که به صورت خوراکی مصرف می کنید. ممکن است 10 روز بعد به دوز بعدی نیاز داشته باشید.

لیندان: قوی‌ترین و سمی‌ترین محصول در میان داروهای رایج برای شپش ناحیه تناسلی است. قبل از شستن، فقط چهار دقیقه آن را روی ناحیه تناسلی بگذارید. اگر در دوران شیردهی یا باردار هستید از این محصول استفاده نکنید. این دارو برای کودکان توصیه نمی شود.

برای شپش تناسلی در مژه‌ها، ممکن است بتوانید شپش‌ها را با موچین یا یک شانه ریز جدا کنید. اما بهترین گزینه برای هجوم در نزدیکی چشم مراجعه به پزشک است. پزشک یک داروی مخصوص شپش مناسب برای ناحیه چشم را تجویز می کند. از شامپوهای معمولی شپش دور چشم استفاده نکنید. خارش ممکن است برای یک یا دو هفته ادامه یابد. در صورت مشاهده تورم، تغییر رنگ پوست یا زخم های داراری ترشحات به پزشک مراجعه نمایید

چگونه از ابتلا به شپش ناحیه تناسلی جلوگیری کنیم؟

برای جلوگیری از آلودگی به این نوع شپش ، باید از به اشتراک گذاشتن لباس، رختخواب یا حوله با افرادی که شپش ناحیه تناسلی دارند خودداری کنید. همچنین تا زمان کامل و موفقیت آمیز شدن درمان باید از تماس جنسی خودداری شود.