وقتی واژه ی استاندارد به گوش می رسد اولین ذهنیتی که ایجاد می شود نشان های ملی و بین المللی است که بر روی اجناس و کالاها مهر می شود تا خریدار از کیفیت کالا مطمئن شود. شاید کمتر استاندارد مدیریت و استاندارد خدمات اجتماعی به گوشتان آشنا بیاید اما اصول بین المللی بنگاهها و نهادهای موفق آن است که کارشناسان و متخصصان استاندارد را برای بهبود کیفیت عملکرد سازمان در کنار خود داشته باشند. برای آشنایی بیشتر با حوزه ی استاندارد اجتماعی و مدیریت استاندارد با «دکتر احمد امیدواری» مشاور عالی بنیاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی و رییس اداره استاندارد این بنیاد به گفتگو نشسته ایم که در ادامه می خوانید:
مردم بیشتر با واژه استاندارد در حوزه های استاندارد کالا آشنا هستند؛ کارکرد استاندارد در حوزه های اجتماعی و فرهنگی چیست؟
در هر بنگاه کسب و کار یکی از فرایندهای موثر فرایند آموزش است و بنابر این تکنیک ها و مهارت های مورد نیاز این حوزه باید به اشخاص مسوول و مرتبط با آنها آموزش داده شود. اگر حوزه ای قوی کار کند بهترین نتیجه ی دستاوردهای مثبت آن حوزه، اول به مدیران و کارکنان آن باز می گردد و اگر ضعیف عمل کنند ضربه ی اصلی و نهایی عاید خود آن سیستم خواهد شد. بنابراین آموزش نقش مهم و موثری در موفقیت هر بنگاه دارد که یکی از اولویت های استاندارد محسوب می شود.
در همین حوزه ی اجتماعی به چه کاری می توان لقب کار استاندارد داد؟
یک فرایند کاری وقتی استاندارد محسوب می شود که ابتدا بستر و شرایط آن فراهم شود. پس از آن آموزش حرف اول را می زند که ضمن آنکه فرایند اصلی این فرایند کاری محسوب می شود باید، تا مرحله ی نهادینه سازی ادامه داشته باشد. قدم سوم طراحی سیستمی است که بتواند رسالت استانداردسازی را اجرا کند. قدم چهارم پیاده کردن کارگاهها و آموزشها به صورت عملی است.گام بعدی ارزشیابی و گام نهایی بازنگری و بهبود مسایل است. در حقیقت هر فرایند کاری که این مسیر را طی کند به منزله ی این است که مسیر استاندارد را طی کرده است و از این روی در زمینه های اجتماعی نیز این روند باعث کاهش آسیب های اجتماعی، ریسک و در نهایت مدیریت خطر می شود.
استانداردهای جامعه ما در زمینه ی مدیریت بحران های اجتماعی چقدر با استانداردهای لازم فاصله دارد؟
بخش بزرگی از آسیب های اجتماعی موجود در جامعه به استاندارد نبودن فرایند آموزش برمی گردد. مهمترین نقطه ی ضعف ما آموزش است. در ابعاد کلی تر بخش عظیمی از آسیب های اجتماعی موجود به دلیل عدم آموزش های لازم همراه با پدیده های جدید است. مثلا تکنولوژی وارد جامعه می شود اما آموزش مورد نیاز همراه با آن به جامعه تزریق نمی شود؛ حتی ما برای کاربردی کردن تخصص های خود آموزش نمی بینیم و سمت و سوی این آموزش ها کمتر دیدگاههای شغل محور دارند و هزاران مشکل دیگر که نتیجه ی آن چهارچوب غیر استاندارد مدیریت در ابعاد مختلف از جمله آسیب های اجتماعی است.
شما راه حل برون رفت از مشکلات در حوزه ی مدیریت آسیب های اجتماعی را چه می دانید؟
یکی از راه حل ها داشتن اعتماد به نفس و دادن این روحیه به یکدیگر است که «ما می توانیم»! وقتی این روحیه نهادینه شد باید قدم به قدم گام برداریم و تغییر ایجاد کنیم و یادمان باشد که حتی نوسان تغییرات باید بالانس باشد؛متره جلو برود و هموزن پی گرفته شود. همچنین فرهنگ سازی، پرورش و رویکرد اجرای تکنیک های مختلف آموزشی، باید به شکل مهارتی و شیوه های کاربردی درآید؛به طوری که بتواند با نیاز سنجی مناسب و اولویت بندی رفع نیازهای شناسایی شده بتوانیم به سمت سازمانهای یادگیرنده پیش برویم.
