به گزارش روابط عمومی بنیاد مدیر عامل بنیاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی با گلایه از اظهار نظر برخی افراد در خصوص نبود یک متولی مشخص در حوزه آسیب های اجتماعی گفت: بنیاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی به طور مشخص و با اهداف کاملاً دقیق و بررسی شده در کشور تأسیس شده است، اما به دلیل نبود حمایت های لازم برای اجرای برنامه های خود، همچنان در ابتدای راه قرار دارد.

به گفته مصطفی راستینه این بنیاد که به همت بخش خصوصی به عنوان یک سمن خصوصی با همکاری اساتید حوزه دانشگاه و به منظور همکاری با نهادهای دولتی متولی آسیب های اجتماعی به عنوان بازوی اجرایی در سال 1392 ثبت و موفق به اخذ مجوز فعالیت از سازمان بهزیستی نایل شد، تلاش می کند با انجام وظایف تعریف شده در حوزه اجتماعی بتواند گامی در جهت کاهش نرخ آسیب های اجتماعی در کشور بردارد، اما با وجود اعلام حمایت ارگان های مسئول در این بخش، همچنان هیچگونه حمایتی چه مادی چه معنوی و حتی مکانی در این زمینه صورت نگرفته است.

وی در خصوص اقدام شهرداری در مقابله با آسیب های اجتماعی گفت:

در تمامی شهرهای دنیا شهرداران بالاترین مقام و توانایی را دارند و از این توان و قدرت در راستای رفاه حال مردم و خدمات اجتماعی استفاده می کنند. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. شهر تهران به عنوان پایتخت بزرگ ایران و با توجه به وجود شهرداران بزرگ و توانمندی که اداره شهر را در دست داشته اند می توانست جزء بهترین شهرها باشد. حضور قدرتمند دکتر قالیباف و سابقه درخشان ایشان در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، این وعده را به مردم داد که شاهد رونق شهرشان و نوآوری در تمامی زمینه ها باشند. الحق و الانصاف این چنین نیز شد. اقدامات بزرگ و مؤثری که دکتر قالیباف انجام داد موجب خشنودی مردم گردید و پیرو آن مردم توقع داشتند آسیب های شهر تهران در تمامی حوزه ها کاهش یابد اما متأسفانه نه تنها شاهد کاهش نبودیم بلکه طبق نظر شورای محترم شهر بالغ بر 100 آسیب در شهر تهران اعلام گردید. یکی از دلایل افزایش این آسیب ها و عدم توانایی مهار این آسیب ها فقدان نظارت بر دستگاه هایی است که مستقیماً زیر نظر شهرداری اداره می شوند. یکی از اقدامات مؤثر و تأثیرگذار در جامعه راه اندازی حدود 380 سرای محله در محلات استان تهران بود که متأسفانه اقدامی که می توانست یک فرصت باشد به یک تهدید تبدیل شد. متأسفانه نه بعضی از مدیرانی که در سراها به کار گمارده شده اند، نه شورایارانی که انتخاب شده اند (انتخاب شورایاران به واسطه مدرک تحصیلی شان و سابقه حضور قبلی جای بحث داشت) و نه مردم محله از رسالت سرا و هدف دکتر قالیباف از تأسیس این سراها خبردار بودند. مطمئناً یکی از اهداف بزرگ دکتر قالیباف فرهنگ سازی در محلات، ارائه آموزش های لازم در قالب آموزش های شهروندی به مردم محله بود که این امر میسور نشد.

راستینه معتقد است که : مبارزه با آسیبهای اجتماعی یک عزم ملی میخواهد و در این راستا همه ارگانها باید با هم متحد شده و طبق منویات مدیرانه مقام معظم رهبری حرکت کنیم، دست از کوتاه فکری و حرکات موازی برداریم و مشارکت مردم را در این شرایط خاص قبول کنیم.

مدیرعامل بنیاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی همچنین در مورد اظهار نظر یکی از کارشناسان جامعه شناسی در خصوص«سونامی آسیب های اجتماعی در سال 95» گفت:

سونامی آسیبهای اجتماعی دور از ذهن هم نبوده و نیست؛ حال اینکه مسئولین امر چرا ساکت نشسته اند و فقط در حال تثبیت جایگاه خودشان هستند جای سوال دارد؟ اینکه چرا مشارکت مردم را نمی گیرند جای سوال دارد؟ اینکه چرا در موقع انتخابات یاد مشارکت مردم و جمع آوری رای مردم به هر طریق ممکن می شویم؟ البته ایرادی هم داریم که مشارکت مردم را نمی توانیم بگیریم و آن این است که معنی مشارکت را هنوز درک نکرده ایم. بعضی دوستان مدیر ما فکر می کنند مشارکت مردم یعنی انجمن ها و مووسسات و مراکز، بایستی زیر نظر ما قرار گرفته و ما بر ایشان حکومت کنیم در حالیکه این معنی مشارکت نیست و مردم این را میدانند، جای تعجب است مدیر ما نمیداند!!! اگر دوستان به جای اینکه به منافع خود فکر کنند به فکر بالا بردن سطح آگاهی خود در ارتباط با مشارکت مردمی بودند اکنون مردم در کنارشان در حال جنگ با آسیبهای اجتماعی وکمک به ایشان بودند.

وی با اشاره به نبود هماهنگی میان دستگاه های عامل  در این حوزه گفت:

تا زمانیکه به فکر منافع و موقعیت خود باشیم هیچگاه موفق نخواهیم شد. دستگاههای ما باید دست از موازی کاری برداشته و با یکی شدن در صدد رفع آسیبها بر آیند.

راستینه بی مسئولیتی مردم در مواجه به آسیب های اجتماعی را از عوامل مهم دیگر دانست و افزود:

متاسفانه با یک ایپدمی وحشتناک روبرو شده ایم و آن اینکه مردم نسبت به آسیبهای اجتماعی بی توجه شده اند که البته این از حرکات اشتباه مدیریتی ما نشات گرفته و مدیران ارشد دولتی ما در بی تفاوت کردن مردم مستقیما با استراتژی غلطی که در پیش گرفتند دخالت داشتند؛ ولی باز هم این دلیل بر این همه بی خیالی نسبت به آسیبهای اطرافمان نمی شود. خانواده به راحتی فرزند خود را آزاد گذاشته، همسران نسبت به هم بی تفاوت شده اند، پدران، دختران و پسران خود را رها کرده اند، مادران خانه را به امان خدا سپرد ه اند و … این بی توجهی مردم حتی نسبت به خانواده باعث از هم گسیختگی جامعه نیز خواهد شد که خسارات سنگینی بر پیکر کشور وارد خواهد کرد و این موضوع همان چیزی است که رهبر معظم انقلاب بارها در رهنمودهایشان به تمامی اقشار جامعه و مسئولین امر هشدار داده و خطرات و عواقب خطرناک جنگ نرم را متذکر شده اند.